آموزش

به بهانه پست‌های اخیر خانم آزاده اکبری در مورد تجاوزهای جنسی به کودکانی که در مواجهه با این عمل شنیع در خفقان به سر بردند لازم دونستم این مطلب رو انتشار بدهم.

- انتقال اطلاعات جنسی به کودکان و نوجوانان، به تنهایی کافی نیست

پس از انتشار خبرهایی از آزار جنسی در یک مدرسه پسرانه در خردادماه ۱۳۹۷، به‌وفور شاهد اطلاع‌رسانی متخصصان امر، مشاوران و فعالان مدنی بودیم. اما متاسفانه، در این میان مقوله‌ای که به آن توجه نشد یا کم‌تر به آن پرداخته شد، شیوه انتقال اطلاعات به کودکان و نوجوانان است.

در مورد آموزش جنسی کودکان، مطالب علمی و راه‌کارهای عملی بسیاری ارائه شده است که می‌توان با جستجو در مرورگرها، حجم وسیعی از اطلاعات را دریافت کرد؛ اما نکته‌ای که در این برهه زمانی بسیار مهم به نظرمی‌رسد، جمعیت وسیعی از نوجوانانی هستند که تا این مرحله از رشد هیچ آموزشی - نه از محیط آموزشی و نه از طریق گفتگو با والدین - دریافت نکرده‌اند. نوجوانانی در گروه سنی ۱۲ تا ۱۷ سال تمام اطلاعات دریافتی‌شان یا از گروه همسالان‌شان بوده یا فضاهای مجازی موجود؛ که بی‌شک هر دو نواقصی را در منبع اطلاعاتی و نحوه انتقال به همراه دارند و این امر، نوجوانان را در محیط آموزشی و اجتماعی با چالش‌های زیادی روبه‌رو کرده است. بنابراین زمانی که از مبحث مهمی چون آموزش جنسی صحبت می‌شود تنها طراحی یک مسیر، موثر نخواهد بود.

در حال حاضر در بستر اجتماعی موجود، با جمعیت وسیعی از والدین روبه‌رو هستیم که در برقراری ارتباط اولیه خود با نوجوانان دچار مشکل هستند؛ پدرانی که در طول هفته بیش از چند دقیقه برای فرزندان‌شان وقت نمی‌گذارند و حتی مادرانی که در انتقال اطلاعات ساده و روزمره با فرزندان‌شان با چالش‌های وسیعی روبه‌رو هستند.

از سویی دیگر در دهه اخیر با ورود دنیای مجازی به لحظه‌لحظه زندگی خانواده‌ها و نبود هیچ نوع اطلاعات و آموزش صحیح در نحوه استفاده از این دنیای وسیع و ناشناخته، شکل‌گیری عادات و بعضا اعتیادهای رفتاری و روانی به این فضاها در کل اعضای خانواده و به دنبال آن ناتوان‌ماندن والدین در نظارت بر کودکان و نوجوانان در دریافت سیلی از اطلاعات، شکل‌گیری روابط کلامی و عاطفی بین والدین با فرزندان به‌خصوص با نوجوانان را با مشکلات جدی روبه‌رو ساخته است.

بنابراین ما در کنار محدودیت‌های آموزشی در مدارس و محیط اجتماعی (تلویزیون، رادیو، روزنامه و مجله) با مشکل بزرگ‌تری یعنی ناتوانی والدین در انتقال این نوع اطلاعات روبه‌رو هستیم؛ اطلاعاتی که می‌بایست بندبند آن با تسلط کلامی و رفتاری بیان شود تا کودک و نوجوان‌ را با مسائلی همچون کج‌فهمی، ایجاد ترس و هراس محیطی، عدم‌اعتماد به اطرافیان، کجروی‌های رفتاری روبه‌رو نسازد.