چهار نکته که هر ایرانی باید بیآموزد

اینکه هخامنشیان امپراطوری ستایش برانگیز و فاتحی داشته اند گرچه لذت بخش است اما به «گذشته» تعلق دارد. به پشت سر. امروز کجای دنیا ایستاده ایم؟ تا چه اندازه در دنیا تاثیرگذاریم؟

اینکه کوروش انسان بزرگ و بخشنده ای بود و به ادیان مختلف احترام می گذاشت دقیقاً چه ارتباطی به ما دارد؟ آیا ما هم برای نظر و نگاه مخالفی که نمی پسندیم احترام قائل هستیم یا با شلیک واژه ها و تهمت و تهدید و تحقیر و فحاشی جنسی خفه اش می کنیم؟

مثل معتاد کارتن خوابی نباشیم که هی می گوید نمره انضباط کلاس اول دبستان من 20 بود. الان چقدر خوبیم؟ تا چه اندازه انسان خوبی برای خودمان و شهروند مفیدی برای کشورمان هستیم؟

یونان باستان به مراتب از ایران باستان روی تاریخ اثر عمیق تری گذاشت. سقراط، افلاطون، ارسطو، تالس، فیثاغورس، اقلیدس، بقراط و ... در فلسفه و سیاست و طب و هنر و ریاضی و ... شاهکار آفرینش بودند. اما یونان چند سال پیش به درجه ای از فلاکت رسید که برای بقا حتی برخی پیشنهاد دادند قسمتی از خاکش را به کشور همسایه بفروشد! «داشتم داشتم، حساب نیست، دارم دارم حسابه»! افتخار به گذشته و تاریخ باشکوه برای خوشبختی کفایت نمی کند.

به آرمان های ارزشمند و انسانی آدم ها بیشتر از قبرشان احترام بگذاریم. کوروش و امام معصوم تفاوتی ندارد.

عجالتا" در جاده ها همدیگر را نکُشیم، در لحظه های خشم به خانواده هم توهین نکنیم، توی خیابان آشغال نریزیم، اگر جسارت ایستادن مقابل ظلم را نداریم برای ظالم کف نزنیم، حال هم را بد نکنیم، از کسی خوشمان نمی آید به جای تخریب شخصیت اش از او فاصله بگیریم و به بچه هایمان یاد بدهیم از شعر، موسیقی، سینما و ... لذت ببرند تا انسان های بهتری شوند. این طور روح کوروش و همه فداکاران این خاک شاد می شود.

احسان محمدی